Direiche que se desprezas o galego me desprezas a min mesma; nos desprezas ás persoas que vivimos (e soñamos) en galego as vintecatro horas do día. Eu son a miña lingua; nós somos a nosa lingua: sen a nosa fala non seriamos nós, se non outras persoas, nen mellores nen perores, mais si diferentes, polo tanto, non nós. Porque os idiomas non son meros vehículos para comunicármonos, que non sería pouco; os idiomas son a ferramenta para empregar a nosa mente, a fala é un sistema que conforma as nosas ideas, o idioma é a “chave coa que abrimos o mundo”.Direiche, tamén a ti que sendo culto desprezas o galego, que a fala é o meirande legado cultural que nos transmitiron xeracións e xeracións de homes e mulleres durante séculos. O idioma noso é a compilación da nosa Historia; nel están plasmadas as glorias e ruindades da nosa Nación, as nosas inquedanzas e os nosos medos, o cotián e o estraordinario, a nosa mareira de ver o mundo.
Reitérocho: interésame infinitamente máis como patrimonio a miña lingua nai que todas as manifestacións culturais materiais dos meus antergos; porque, sen a lingua, non tería sentido o Conxunto Galaico de Arte Rupetre, nin a Arte Románica do Reino de Galicia, nin todos os retábulos barrocos galegos xuntos; se o galego desarecera nada diso tería sentido, sería parte dun folcklore español, retallos incomprensibles dunha Cultura perdida. Así, se o galego desaparecese da Galicia sería conveniente, en aras da claridade e a precisión, cambiar o nome do país, este nome que dende hai dous mil anos se aplica ó noso territorio, por Castilla de Arriba ou Comunidad Autónoma del Noroeste español.
“Es que con el gallego no vamos a ningún sitio” - disme - . Imos cara o futuro, que non é pouco; porque só en galego Galicia ten futuro. E, en relación a isto, non me cabe na cabeza que tampouco queiras entender que o galego-portugués é unha das linguas transcontinentais, e que falando galego poderías desenvolverte en estados de Europa, América, África e mesmo Asia. Pero, se tanto che preocupa o teu futuro profesional, esquece tamén o castelán, e fala só inglés e chino mandarín; proclama, como así o fas en Galicia, que no Estado español se está a impor o castelán e que a ver se temos dunha vez liberdade para falar o chinés en todos os ámbitos da vida.
E entéirate ben: o galego non se fala por fastidiar; falamos galego porque nolo falan os nosos pais, porque nolo ensinaron os avós, porque é a lingua que durante séculos se foi transmitindo entre a nosa ascendencia, mesmo resistindo, por obra das clases populares, cincocentos anos de planificada vontade de exterminio.
CELSO EMILIO FERREIRO Longa noite de pedra
O galego existe porque existe o pobo galego; se morre o galego: ¿que é o que desaparece? Tal vez sexa esta a hora da morte do meu pobo, tal vez sexa inevitable que a Galicia se dilúa para sempre nas tebras da Historia. Gustaríame que poideses comprender a dor que supón ver agonizar a túa estirpe, o que ti es, o que te fai parte do mundo; porque nós somos no mundo, como dixo Castelao, porque somos galegos e galegas, porque somos en galego.
Amar o propio, preservalo coma un tesouro, defendelo e criticalo alí onde sexa preciso, eis a fórmula máis perfecta para a concordia entre os pobos, o pacifismo, o respecto polas distintas culturas e a loita contra o Imperio que quere asoballarnos.
Sem comentários:
Enviar um comentário